Kanbun - tekst klasycznochiński w środowisku językowym japońszczyzny
Grafemiczna pragmatyka kontaktu dwujęzycznego a skodyfikowane procedury przekładu
Seria: Literatura, Język i Kultura Japonii
Liczba stron: 232
Format: B5
Rok wydania: 2015
Data premiery: 23.09.2015
Opis książki
Monografia dr. Dariusza Głucha jest poświęcona problematyce mającej fundamentalne znaczenie nie tylko dla lingwistyki japońskiej, ale także dla całej lingwistyki wschodnioazjatyckiej. Dotyczy ona niezwykle charakterystycznego i zrelatywizowanego terytorialnie zjawiska, jakim jest wielowiekowa tradycja w percepcji tekstów klasycznochińskich w japońszczyźnie.
Zagadnienie to nie byto dotąd obiektem obserwacji z takiej perspektywy, na jaką zdecydował się w swoim opisie Autor, z tego powodu jego monografia ma więc niewątpliwie charakter pionierski i w wielu miejscach odkrywczy. W książce zostały zarysowane początki i sam proces rozwoju tradycji kanbun kundoku, czyli oryginalnej, niemającej pełnej analogii nawet u najbliższych wschodnioazjatyckich sąsiadów japońszczyzny - tzn. w koreańszczyźnie czy wietnamszczyźnie - procedury odczytu tekstu klasycznochińskiego z jego jednoczesnym przekładem, a raczej odwzorowaniem gramatyczno-leksykalnym w materii językowej japońszczyzny w warunkach zapośredniczenia tego kontaktu przez zapis ideograficzny chińszczyzny. To właśnie ten zapis staje się obiektem różnorakich działań interpretacyjnych filologa-czytelnika, autora glos, dopisków i komentarzy, tłumacza i interpretatora, a także kodyfikatora szyku i ekwiwalencji leksykalnej, ideograficzno-wyrazowej oraz klasycznochińsko-klasyczno-japońskiej.
Zagadnienie to nie byto dotąd obiektem obserwacji z takiej perspektywy, na jaką zdecydował się w swoim opisie Autor, z tego powodu jego monografia ma więc niewątpliwie charakter pionierski i w wielu miejscach odkrywczy. W książce zostały zarysowane początki i sam proces rozwoju tradycji kanbun kundoku, czyli oryginalnej, niemającej pełnej analogii nawet u najbliższych wschodnioazjatyckich sąsiadów japońszczyzny - tzn. w koreańszczyźnie czy wietnamszczyźnie - procedury odczytu tekstu klasycznochińskiego z jego jednoczesnym przekładem, a raczej odwzorowaniem gramatyczno-leksykalnym w materii językowej japońszczyzny w warunkach zapośredniczenia tego kontaktu przez zapis ideograficzny chińszczyzny. To właśnie ten zapis staje się obiektem różnorakich działań interpretacyjnych filologa-czytelnika, autora glos, dopisków i komentarzy, tłumacza i interpretatora, a także kodyfikatora szyku i ekwiwalencji leksykalnej, ideograficzno-wyrazowej oraz klasycznochińsko-klasyczno-japońskiej.
Na podstawie recenzji prof. dr. hab. Romualda Huszczy
ISBN: 978-83-233-3972-4
POLECANE KSIĄŻKI
46,90
zł
32,83
zł
NOWOŚCI
Lęk i zamartwianie się u nastolatków. Wydanie II
( Oprawa miękka ze skrzydełkami )
58,00
zł
40,60
zł
Kanbun - tekst klasycznochiński w środowisku językowym japońszczyzny
Grafemiczna pragmatyka kontaktu dwujęzycznego a skodyfikowane procedury przekładu
SPIS TREŚCI
Podziękowania 9
Nota redakcyjna 11
Przedmowa 13
Przedstawione zagadnienia 15
Analizowany materiał językowy 16
Terminologia dotycząca zjawiska kanbun w językach wschodnioazjatyckich 16
Wstęp 19
0.1. Typologiczno-lingwistyczne aspekty interpretacji tekstów klasycznochińskich − współsystemowość i wielosystemowość w językach wschodnioazjatyckich 20
0.1.1. Pismo chińskie – dzieje i mechanizm semiotyczny 22
0.1.2. Powstanie kręgu kulturowego pisma chińskiego 24
0.1.3. Wielosystemowość i współsystemowość jako konsekwencja asymilacji chińskiego systemu piśmienniczego 25
0.1.4. Asymilacja chińskiej kultury piśmienniczej w Japonii 26
0.1.5. Zjawisko kanbun i japoński system interpretacji tekstów klasycznochińskich kanbun kundoku 28
Rozdział 1. Dekodowanie tekstów klasycznochińskich w środowisku języka japońskiego i dotychczasowe próby jego opisu 35
1.1. Opis procedur dekodowania tekstów klasycznochińskich w źródłach japońskich 35
1.2. Definicje w opracowaniach anglojęzycznych 39
1.3. Charakterystyka procesu dekodowania tekstów klasycznochińskich 43
1.3.1. Diachroniczny zarys przemian przemian i typologii procedur dekodowania i przekodowywania 44
1.3.2. Strategie dekodowania chińszczyzny klasycznej w środowisku języka japońskiego 50
1.3.2.1. Odczyt bez transpozycji (ondoku) 50
1.3.2.2. Transpozycja (kundoku) 51
1.3.2.2.1. Przebieg procedury przekodowywania 51
1.3.2.2.1.1. Analiza struktury gramatycznej i semantycznej 52
1.3.2.2.1.2. Przyporządkowanie ekwiwalentów rodzimych 57
1.3.2.2.2. Zapis transpozycji (yomikudashi-bun) 60
1.3.2.2.3. Próba definicji i określenia lingwistycznego statusu transpozycji 61
1.3.2.3. Przekład na język współczesny 66
1.4. Pragmatyka dekodowania tekstów klasycznych 70
1.4.1. Uwarunkowania kontekstowe i pozatekstowe w procesie dekodowania 72
1.4.2. Nadawca i odbiorca w procesie przekodowywania 75
Rozdział 2. Gramatyczna transpozycji tekstów klasycznochińskich jako kontakt międzyjęzykowy 79
2.1. Tradycyjny systemu transpozycji w ujęciu badaczy japońskich 81
2.2. Charakterystyka współcześnie stosowanego systemu transpozycji gramatycznej 85
2.3. Podstawowe struktury syntaktyczne i odpowiadające im procedury przekładu 86
2.3.1. Transpozycja podmiotu i orzeczenia 87
2.3.2. Transpozycja wyrazu określającego i określanego 88
2.3.3. Transpozycje struktur synonimicznych i antonimicznych 88
2.3.4. Transpozycje orzeczeniowo-dopełnieniowe/okolicznikowe 89
2.4. Transpozycje słowotwórcze 90
2.4.1. Nominalizacja 90
2.4.2. Adjektywizacja 91
2.5. Szczegółowe transpozycje składniowe i kategorialno-gramatyczne. Transpozycyjne ekwiwalenty wyjściowych struktur klasycznochińskich 95
Rozdział 3. Semiotyka znaczników transpozycji w tekstach klasycznochińskich 123
3.1. Funkcje semiotyczne znaczników transpozycji 123
3.2. Definicje pojęcia znacznika transpozycji 125
3.3. Diachroniczna typologia znaczników transpozycji 128
3.3.1. Geneza powstania i historia rozwoju znaczników transpozycji na terenie Japonii
3.3.2.1. Glosy 129
3.3.2.2. Transpozytory składniowe i interpunkcyjne 136
3.3.2.3. Historyczne systemy wielofunkcyjnych znaczników skrótowych 138
3.3.2.4. Zapis bez użycia tuszu 145
3.4. Współcześnie stosowane znaczniki transpozycji 145
Rozdział 4. Historyczne przemiany metod percepcji tekstów klasycznochińskich w Japonii 151
4.1. Pierwsze świadectwa zainteresowania pismem chińskim w Japonii (I–V w.) 151
4.2. Język chiński jako język obcy (VI w.−poł. VII w.) 155
4.3. Sinizacja komunikacji społecznej w środowisku dworskim i klasztornym 162
4.4. Percepcja tekstów i kompetencje językowe na dworze w Heian (IX w.) 181
4.6. Słabnięcie sinocentryzmu w bilingwalnej komunikacji językowej (XIw.−pocz. XIV w.) 188
4.7. Nowy nurt asymilacji piśmiennictwa chińskiego w okresie Kamakura (XII−XIV w.) 195
4.8. Rozwój badań filologicznych nad tekstami klasycznochińskimi i kompetencje językowe Japończyków w okresie Edo 202
4.9. Klasycznochińskie praktyki czytelnicze w okresie Meiji 210
4.10. Rekonstruowany odczyt zabytków piśmiennictwa klasycznochińskiego 212
4.11. Kompetencje czytelnicze w dziedzinie kanbun współczesnego użytkownika japońszczyzny 216
Zakończenie 221
Bibliografia 225
W języku japońskim 225
W językach angielskim i polskim 229
Nota redakcyjna 11
Przedmowa 13
Przedstawione zagadnienia 15
Analizowany materiał językowy 16
Terminologia dotycząca zjawiska kanbun w językach wschodnioazjatyckich 16
Wstęp 19
0.1. Typologiczno-lingwistyczne aspekty interpretacji tekstów klasycznochińskich − współsystemowość i wielosystemowość w językach wschodnioazjatyckich 20
0.1.1. Pismo chińskie – dzieje i mechanizm semiotyczny 22
0.1.2. Powstanie kręgu kulturowego pisma chińskiego 24
0.1.3. Wielosystemowość i współsystemowość jako konsekwencja asymilacji chińskiego systemu piśmienniczego 25
0.1.4. Asymilacja chińskiej kultury piśmienniczej w Japonii 26
0.1.5. Zjawisko kanbun i japoński system interpretacji tekstów klasycznochińskich kanbun kundoku 28
Rozdział 1. Dekodowanie tekstów klasycznochińskich w środowisku języka japońskiego i dotychczasowe próby jego opisu 35
1.1. Opis procedur dekodowania tekstów klasycznochińskich w źródłach japońskich 35
1.2. Definicje w opracowaniach anglojęzycznych 39
1.3. Charakterystyka procesu dekodowania tekstów klasycznochińskich 43
1.3.1. Diachroniczny zarys przemian przemian i typologii procedur dekodowania i przekodowywania 44
1.3.2. Strategie dekodowania chińszczyzny klasycznej w środowisku języka japońskiego 50
1.3.2.1. Odczyt bez transpozycji (ondoku) 50
1.3.2.2. Transpozycja (kundoku) 51
1.3.2.2.1. Przebieg procedury przekodowywania 51
1.3.2.2.1.1. Analiza struktury gramatycznej i semantycznej 52
1.3.2.2.1.2. Przyporządkowanie ekwiwalentów rodzimych 57
1.3.2.2.2. Zapis transpozycji (yomikudashi-bun) 60
1.3.2.2.3. Próba definicji i określenia lingwistycznego statusu transpozycji 61
1.3.2.3. Przekład na język współczesny 66
1.4. Pragmatyka dekodowania tekstów klasycznych 70
1.4.1. Uwarunkowania kontekstowe i pozatekstowe w procesie dekodowania 72
1.4.2. Nadawca i odbiorca w procesie przekodowywania 75
Rozdział 2. Gramatyczna transpozycji tekstów klasycznochińskich jako kontakt międzyjęzykowy 79
2.1. Tradycyjny systemu transpozycji w ujęciu badaczy japońskich 81
2.2. Charakterystyka współcześnie stosowanego systemu transpozycji gramatycznej 85
2.3. Podstawowe struktury syntaktyczne i odpowiadające im procedury przekładu 86
2.3.1. Transpozycja podmiotu i orzeczenia 87
2.3.2. Transpozycja wyrazu określającego i określanego 88
2.3.3. Transpozycje struktur synonimicznych i antonimicznych 88
2.3.4. Transpozycje orzeczeniowo-dopełnieniowe/okolicznikowe 89
2.4. Transpozycje słowotwórcze 90
2.4.1. Nominalizacja 90
2.4.2. Adjektywizacja 91
2.5. Szczegółowe transpozycje składniowe i kategorialno-gramatyczne. Transpozycyjne ekwiwalenty wyjściowych struktur klasycznochińskich 95
Rozdział 3. Semiotyka znaczników transpozycji w tekstach klasycznochińskich 123
3.1. Funkcje semiotyczne znaczników transpozycji 123
3.2. Definicje pojęcia znacznika transpozycji 125
3.3. Diachroniczna typologia znaczników transpozycji 128
3.3.1. Geneza powstania i historia rozwoju znaczników transpozycji na terenie Japonii
3.3.2.1. Glosy 129
3.3.2.2. Transpozytory składniowe i interpunkcyjne 136
3.3.2.3. Historyczne systemy wielofunkcyjnych znaczników skrótowych 138
3.3.2.4. Zapis bez użycia tuszu 145
3.4. Współcześnie stosowane znaczniki transpozycji 145
Rozdział 4. Historyczne przemiany metod percepcji tekstów klasycznochińskich w Japonii 151
4.1. Pierwsze świadectwa zainteresowania pismem chińskim w Japonii (I–V w.) 151
4.2. Język chiński jako język obcy (VI w.−poł. VII w.) 155
4.3. Sinizacja komunikacji społecznej w środowisku dworskim i klasztornym 162
4.4. Percepcja tekstów i kompetencje językowe na dworze w Heian (IX w.) 181
4.6. Słabnięcie sinocentryzmu w bilingwalnej komunikacji językowej (XIw.−pocz. XIV w.) 188
4.7. Nowy nurt asymilacji piśmiennictwa chińskiego w okresie Kamakura (XII−XIV w.) 195
4.8. Rozwój badań filologicznych nad tekstami klasycznochińskimi i kompetencje językowe Japończyków w okresie Edo 202
4.9. Klasycznochińskie praktyki czytelnicze w okresie Meiji 210
4.10. Rekonstruowany odczyt zabytków piśmiennictwa klasycznochińskiego 212
4.11. Kompetencje czytelnicze w dziedzinie kanbun współczesnego użytkownika japońszczyzny 216
Zakończenie 221
Bibliografia 225
W języku japońskim 225
W językach angielskim i polskim 229
Kanbun - tekst klasycznochiński w środowisku językowym japońszczyzny
Grafemiczna pragmatyka kontaktu dwujęzycznego a skodyfikowane procedury przekładu
SPIS TREŚCI
Podziękowania 9
Nota redakcyjna 11
Przedmowa 13
Przedstawione zagadnienia 15
Analizowany materiał językowy 16
Terminologia dotycząca zjawiska kanbun w językach wschodnioazjatyckich 16
Wstęp 19
0.1. Typologiczno-lingwistyczne aspekty interpretacji tekstów klasycznochińskich − współsystemowość i wielosystemowość w językach wschodnioazjatyckich 20
0.1.1. Pismo chińskie – dzieje i mechanizm semiotyczny 22
0.1.2. Powstanie kręgu kulturowego pisma chińskiego 24
0.1.3. Wielosystemowość i współsystemowość jako konsekwencja asymilacji chińskiego systemu piśmienniczego 25
0.1.4. Asymilacja chińskiej kultury piśmienniczej w Japonii 26
0.1.5. Zjawisko kanbun i japoński system interpretacji tekstów klasycznochińskich kanbun kundoku 28
Rozdział 1. Dekodowanie tekstów klasycznochińskich w środowisku języka japońskiego i dotychczasowe próby jego opisu 35
1.1. Opis procedur dekodowania tekstów klasycznochińskich w źródłach japońskich 35
1.2. Definicje w opracowaniach anglojęzycznych 39
1.3. Charakterystyka procesu dekodowania tekstów klasycznochińskich 43
1.3.1. Diachroniczny zarys przemian przemian i typologii procedur dekodowania i przekodowywania 44
1.3.2. Strategie dekodowania chińszczyzny klasycznej w środowisku języka japońskiego 50
1.3.2.1. Odczyt bez transpozycji (ondoku) 50
1.3.2.2. Transpozycja (kundoku) 51
1.3.2.2.1. Przebieg procedury przekodowywania 51
1.3.2.2.1.1. Analiza struktury gramatycznej i semantycznej 52
1.3.2.2.1.2. Przyporządkowanie ekwiwalentów rodzimych 57
1.3.2.2.2. Zapis transpozycji (yomikudashi-bun) 60
1.3.2.2.3. Próba definicji i określenia lingwistycznego statusu transpozycji 61
1.3.2.3. Przekład na język współczesny 66
1.4. Pragmatyka dekodowania tekstów klasycznych 70
1.4.1. Uwarunkowania kontekstowe i pozatekstowe w procesie dekodowania 72
1.4.2. Nadawca i odbiorca w procesie przekodowywania 75
Rozdział 2. Gramatyczna transpozycji tekstów klasycznochińskich jako kontakt międzyjęzykowy 79
2.1. Tradycyjny systemu transpozycji w ujęciu badaczy japońskich 81
2.2. Charakterystyka współcześnie stosowanego systemu transpozycji gramatycznej 85
2.3. Podstawowe struktury syntaktyczne i odpowiadające im procedury przekładu 86
2.3.1. Transpozycja podmiotu i orzeczenia 87
2.3.2. Transpozycja wyrazu określającego i określanego 88
2.3.3. Transpozycje struktur synonimicznych i antonimicznych 88
2.3.4. Transpozycje orzeczeniowo-dopełnieniowe/okolicznikowe 89
2.4. Transpozycje słowotwórcze 90
2.4.1. Nominalizacja 90
2.4.2. Adjektywizacja 91
2.5. Szczegółowe transpozycje składniowe i kategorialno-gramatyczne. Transpozycyjne ekwiwalenty wyjściowych struktur klasycznochińskich 95
Rozdział 3. Semiotyka znaczników transpozycji w tekstach klasycznochińskich 123
3.1. Funkcje semiotyczne znaczników transpozycji 123
3.2. Definicje pojęcia znacznika transpozycji 125
3.3. Diachroniczna typologia znaczników transpozycji 128
3.3.1. Geneza powstania i historia rozwoju znaczników transpozycji na terenie Japonii
3.3.2.1. Glosy 129
3.3.2.2. Transpozytory składniowe i interpunkcyjne 136
3.3.2.3. Historyczne systemy wielofunkcyjnych znaczników skrótowych 138
3.3.2.4. Zapis bez użycia tuszu 145
3.4. Współcześnie stosowane znaczniki transpozycji 145
Rozdział 4. Historyczne przemiany metod percepcji tekstów klasycznochińskich w Japonii 151
4.1. Pierwsze świadectwa zainteresowania pismem chińskim w Japonii (I–V w.) 151
4.2. Język chiński jako język obcy (VI w.−poł. VII w.) 155
4.3. Sinizacja komunikacji społecznej w środowisku dworskim i klasztornym 162
4.4. Percepcja tekstów i kompetencje językowe na dworze w Heian (IX w.) 181
4.6. Słabnięcie sinocentryzmu w bilingwalnej komunikacji językowej (XIw.−pocz. XIV w.) 188
4.7. Nowy nurt asymilacji piśmiennictwa chińskiego w okresie Kamakura (XII−XIV w.) 195
4.8. Rozwój badań filologicznych nad tekstami klasycznochińskimi i kompetencje językowe Japończyków w okresie Edo 202
4.9. Klasycznochińskie praktyki czytelnicze w okresie Meiji 210
4.10. Rekonstruowany odczyt zabytków piśmiennictwa klasycznochińskiego 212
4.11. Kompetencje czytelnicze w dziedzinie kanbun współczesnego użytkownika japońszczyzny 216
Zakończenie 221
Bibliografia 225
W języku japońskim 225
W językach angielskim i polskim 229
Nota redakcyjna 11
Przedmowa 13
Przedstawione zagadnienia 15
Analizowany materiał językowy 16
Terminologia dotycząca zjawiska kanbun w językach wschodnioazjatyckich 16
Wstęp 19
0.1. Typologiczno-lingwistyczne aspekty interpretacji tekstów klasycznochińskich − współsystemowość i wielosystemowość w językach wschodnioazjatyckich 20
0.1.1. Pismo chińskie – dzieje i mechanizm semiotyczny 22
0.1.2. Powstanie kręgu kulturowego pisma chińskiego 24
0.1.3. Wielosystemowość i współsystemowość jako konsekwencja asymilacji chińskiego systemu piśmienniczego 25
0.1.4. Asymilacja chińskiej kultury piśmienniczej w Japonii 26
0.1.5. Zjawisko kanbun i japoński system interpretacji tekstów klasycznochińskich kanbun kundoku 28
Rozdział 1. Dekodowanie tekstów klasycznochińskich w środowisku języka japońskiego i dotychczasowe próby jego opisu 35
1.1. Opis procedur dekodowania tekstów klasycznochińskich w źródłach japońskich 35
1.2. Definicje w opracowaniach anglojęzycznych 39
1.3. Charakterystyka procesu dekodowania tekstów klasycznochińskich 43
1.3.1. Diachroniczny zarys przemian przemian i typologii procedur dekodowania i przekodowywania 44
1.3.2. Strategie dekodowania chińszczyzny klasycznej w środowisku języka japońskiego 50
1.3.2.1. Odczyt bez transpozycji (ondoku) 50
1.3.2.2. Transpozycja (kundoku) 51
1.3.2.2.1. Przebieg procedury przekodowywania 51
1.3.2.2.1.1. Analiza struktury gramatycznej i semantycznej 52
1.3.2.2.1.2. Przyporządkowanie ekwiwalentów rodzimych 57
1.3.2.2.2. Zapis transpozycji (yomikudashi-bun) 60
1.3.2.2.3. Próba definicji i określenia lingwistycznego statusu transpozycji 61
1.3.2.3. Przekład na język współczesny 66
1.4. Pragmatyka dekodowania tekstów klasycznych 70
1.4.1. Uwarunkowania kontekstowe i pozatekstowe w procesie dekodowania 72
1.4.2. Nadawca i odbiorca w procesie przekodowywania 75
Rozdział 2. Gramatyczna transpozycji tekstów klasycznochińskich jako kontakt międzyjęzykowy 79
2.1. Tradycyjny systemu transpozycji w ujęciu badaczy japońskich 81
2.2. Charakterystyka współcześnie stosowanego systemu transpozycji gramatycznej 85
2.3. Podstawowe struktury syntaktyczne i odpowiadające im procedury przekładu 86
2.3.1. Transpozycja podmiotu i orzeczenia 87
2.3.2. Transpozycja wyrazu określającego i określanego 88
2.3.3. Transpozycje struktur synonimicznych i antonimicznych 88
2.3.4. Transpozycje orzeczeniowo-dopełnieniowe/okolicznikowe 89
2.4. Transpozycje słowotwórcze 90
2.4.1. Nominalizacja 90
2.4.2. Adjektywizacja 91
2.5. Szczegółowe transpozycje składniowe i kategorialno-gramatyczne. Transpozycyjne ekwiwalenty wyjściowych struktur klasycznochińskich 95
Rozdział 3. Semiotyka znaczników transpozycji w tekstach klasycznochińskich 123
3.1. Funkcje semiotyczne znaczników transpozycji 123
3.2. Definicje pojęcia znacznika transpozycji 125
3.3. Diachroniczna typologia znaczników transpozycji 128
3.3.1. Geneza powstania i historia rozwoju znaczników transpozycji na terenie Japonii
3.3.2.1. Glosy 129
3.3.2.2. Transpozytory składniowe i interpunkcyjne 136
3.3.2.3. Historyczne systemy wielofunkcyjnych znaczników skrótowych 138
3.3.2.4. Zapis bez użycia tuszu 145
3.4. Współcześnie stosowane znaczniki transpozycji 145
Rozdział 4. Historyczne przemiany metod percepcji tekstów klasycznochińskich w Japonii 151
4.1. Pierwsze świadectwa zainteresowania pismem chińskim w Japonii (I–V w.) 151
4.2. Język chiński jako język obcy (VI w.−poł. VII w.) 155
4.3. Sinizacja komunikacji społecznej w środowisku dworskim i klasztornym 162
4.4. Percepcja tekstów i kompetencje językowe na dworze w Heian (IX w.) 181
4.6. Słabnięcie sinocentryzmu w bilingwalnej komunikacji językowej (XIw.−pocz. XIV w.) 188
4.7. Nowy nurt asymilacji piśmiennictwa chińskiego w okresie Kamakura (XII−XIV w.) 195
4.8. Rozwój badań filologicznych nad tekstami klasycznochińskimi i kompetencje językowe Japończyków w okresie Edo 202
4.9. Klasycznochińskie praktyki czytelnicze w okresie Meiji 210
4.10. Rekonstruowany odczyt zabytków piśmiennictwa klasycznochińskiego 212
4.11. Kompetencje czytelnicze w dziedzinie kanbun współczesnego użytkownika japońszczyzny 216
Zakończenie 221
Bibliografia 225
W języku japońskim 225
W językach angielskim i polskim 229
Wybierz rozdziały:
Wartość zamówienia:
0.00 zł