Książka Marka Bankowicza została napisana z rozmachem. Autor porusza całe spektrum zagadnień, nigdy jednak nie popada w powierzchowność czy też generalizujące uproszczenia. Wszelkie tematy rozważa wnikliwie i z dbałością o szczegóły. Prowadzi czytelnika przez koncepcje Sartoriego w sposób prawdziwie erudycyjny, a przy tym pasjonujący, pokazuje ich wyjątkowość intelektualną i merytoryczną, przenikliwość prowadzonej analizy oraz oryginalność spojrzenia i wagę poczynionych konkluzji. Wszystko to dowodzi, że Sartoriego zasadnie nazywano „maestro politologii", co znalazło swoje odzwierciedlenie w tytule publikacji. Książka nie jest jednak ideową hagiografią, lecz bardzo wyważonym studium problemowym o charakterze interpretacyjnym. Wprawdzie Autor uznaje się za politologa w sartoriańskim typie i deklaruje, że model uprawiania badań nad polityką upowszechniony przez wybitnego Włocha jest mu najbliższy, ale mimo to w niektórych przypadkach nie waha się wchodzić w otwarty spór ze swoim mistrzem. Tym samym w pełni zrealizowana została zapowiedź zamieszczona we wstępie książki, że odtwarza ona „myślenie Sartoriego, które stanowi punkt wyjścia do myślenia z Sartorim, obok niego, a niekiedy przeciwko niemu".