Wyrażone w Konstytucji RP z 1997 r. i w niemieckiej Ustawie Zasadniczej z 1949 r. podstawy ustroju politycznego i społeczno-gospodarczego są bardzo zbliżone. Widoczne są jednak także znaczące różnice: ustrojodawca niemiecki zrezygnował ze statuowania w ustawie zasadniczej skonkretyzowanych praw socjalnych odpowiadających treściowo art. 67 i 68 Konstytucji RP, poprzestając w zasadzie na tzw. klauzuli państwa socjalnego. Należy też podkreślić, że o ile Konstytucja RP zarówno w części normatywnej, jak i w preambule odwołuje się do wielu wartości (np. prawdy, sprawiedliwości, dobra, piękna, wolności, solidarności, pomocniczości, równości), o tyle niemiecka Ustawa Zasadnicza jest w tym zakresie niezwykle wstrzemięźliwa.
Także gdy idzie o konstrukcję systemów opieki zdrowotnej – mimo zewnętrznego podobieństwa – występuje wiele daleko idących różnic. Choć trójpodmiotowy schemat obu systemów jest podobny (uprawniony, świadczeniodawca i organizator), to rozwiązania szczegółowe są znacząco odmienne.

Opublikowane w niniejszej książce opracowania są pokłosiem referatów wygłoszonych i omawianych podczas sympozjum poświęconego niemieckiemu i polskiemu prawu socjalnemu i konstytucyjnemu, które odbyło się 11 grudnia 2015 r. w Poznaniu. Stanowiło ono część interdyscyplinarnego projektu naukowego, organizowanego przez Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, na temat „Sprawiedliwość w opiece zdrowotnej”. Przedstawione teksty umożliwiają poznanie i porównanie konstytucyjnoprawnych wytycznych do konstruowania systemów opieki zdrowotnej sąsiadujących z sobą krajów, a tym samym dyskusję nad zasadnością i ewolucją przyjętych rozwiązań prawnych.