Rozważania wokół rosyjskiej filozofii religijnej XX wieku nie mogą pomijać problematyki etyczno-społecznej, która – jak argumentuje się w niniejszej książce – łączy się, a może raczej kulminuje w swoistej dla tej tradycji „filozofii sobornosti”. W przeważającej swej mierze przedkładana Czytelnikowi książka została poświęcona filozofii Borysa P. Wyszesławcewa (1877-1954), a zwłaszcza jego poglądom etycznym i społecznym. Osobne w niej jednak miejsce zajmują również rozważania poświęcone filozofii Mikołaja A. Bierdiajewa (1874-1948) oraz Sergiusza A. Lewickiego (1908-1983).
Ujmując zbiorczo można powiedzieć, iż jej treść – nie pomijając problematyki religijnej – dotyczy filozoficznych (scil. etycznych) podstaw życia społecznego. Łączącą zaś je płaszczyznę wyznacza rosyjska idea wspólnotowości (sobornost’). W książce zostały poddane namysłowi trzy – wyróżnione przez autora – koncepcje, a mianowicie demokratyzm soborowy (B.P. Wyszesławcew), personalizm komunitarny (M.A. Bierdiajew) oraz solidaryzm rosyjski (S.A. Lewicki).
Z zawartych w książce zagadnień szczegółowych warto wymienić: problem etyczny, zagadnienie wolności, krytykę cywilizacji XX w. („kultury industrialnej”, „cywilizacji burżuazyjnej”, „cywilizacji komunistycznej”), personalizm, organicyzm i solidaryzm społeczny, i wreszcie problematykę sobornosti wraz jej z odniesieniami do myśli A.S. Chomiakowa (1804-1860).
Wyłaniające się z kart książki przesłanie można by streścić w słowach: „wolność w jedności doskonali się”.