Minął już ponad rok, odkąd 6 sierpnia 2023 roku po kilku latach walki z ciężką chorobą opuściła nas na zawsze Kasia: żona i mama, kuzynka, przyjaciółka, koleżanka, wreszcie profesjonalistka w zakresie etnologii, muzealnictwa, muzeologii, zarządzania kulturą. Kilka dni później usłyszeliśmy wiele pięknych i mądrych słów wypowiedzianych w trakcie ceremonii pogrzebowej, a także opublikowanych w mediach społecznościowych czy na stronach internetowych rozmaitych instytucji i organizacji. We wszystkich były obecne uznanie i serce dla Kasi. Mieliśmy przy tym wrażenie, że skrywa się za nimi dużo więcej treści i emocji, których nie sposób wyrazić w kilku zdaniach. (…) Odczuwaliśmy potrzebę wyrażenia tego w szerszy sposób. Stąd też postanowiliśmy stworzyć możliwość nieskrępowanego oddania tych uczuć, wspomnień, refleksji poprzez wypowiedzi, które publikujemy w niniejszym tomie wspomnieniowym poświęconym Kasi. (…)

Zgromadziliśmy niemal siedemdziesiąt tekstów, z których przytłaczająca większość to swobodne wypowiedzi, kilka natomiast to transkrypcje wywiadów przeprowadzonych z osobami, które wybrały ten rodzaj wyrażenia wspomnień o Kasi. Są też i inne formy, jak na przykład kilka wierszy jej poświęconych czy zapisy korespondencji SMS-owych, wreszcie swoiste listy epitafijne adresowane do Kasi. Zróżnicowany jest również ich nastrój: od napisanych w duchu in memoriam, poprzez solenne, acz krótkie sprawozdania na temat jej kariery profesjonalnej, po pełne dowcipu dykteryjki przywołujące zdarzenia codzienności.