Książka jest kontynuacją pierwszego tomu zatytułowanego
Kim jesteś, politologu? Historia i stan dyscypliny w Polsce i należy ją czytać łącznie z nim, stanowi bowiem jego rozwinięcie i uzupełnienie o dane empiryczne, uzyskane w wyniku badań sondażowych przeprowadzonych przy użyciu kwestionariusza ankiety. O ile zatem tom pierwszy był swoistym raportem na temat stanu dyscypliny w wymiarach: przedmiotowo-metodologicznym, instytucjonalno-historycznym oraz dydaktycznym, prezentując rozważania nad statusem naukowym politologii, historię refleksji nad polityką w Polsce oraz czynniki składające się na współczesną kondycję tej nauki, definiowanej głównie przez pryzmat tradycji akademickiej, z uwzględnieniem jej nauczania, kadry naukowej, programów oraz jakości kształcenia - o tyle tom drugi ma przedstawić wyobrażenia na temat tego kierunku studiów oraz dyscypliny obecne w świadomości osób tworzących szeroko pojęte środowisko politologiczne.
Ze wstępu
Jestem przekonany, że zespół pod kierunkiem prof. dr hab. Barbary Krauz-Mozer stworzył oryginalne, starannie przygotowane pod względem metodologicznym i analitycznym opracowanie, które nie ma dotychczas odpowiednika w dziejach polskiej politologii. Badania potwierdziły część krytycznych opinii na temat stanu politologii, ale też ukazały bezzasadność wielu obiegowych ocen, jakie można znaleźć w Internecie i prasie. Wnioski, oceny i propozycje autorów będą zapewne przedmiotem dyskusji i kontrowersji w środowisku naukowym, ale taki jest między innymi cel prezentowanej książki.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Andrzeja W. Jabłońskiego
Wstęp do książki sugeruje, że jest ona rodzajem wewnątrzdyscyplinarnej diagnozy stanu politologii. Tymczasem wydaje się, że praca może być użyteczna nie tylko w praktyce akademickiej. Jej poznawcza i pragmatyczna wartość zyskuje dodatkowo dzięki komplementarności z poprzednio opublikowanym tomem pierwszym, razem z którym Czytelnik otrzymuje rozległe spektrum wiedzy o tym, co dzieje się w bardzo szczególnej nauce społecznej - politologii, pozostającej w bezpośredniej bliskości z wydarzeniami życia codziennego każdego z nas.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Krzysztofa Pałeckiego