Monografia Wobec postpamięci stanowi analizę porównawczą oraz interpretację twórczości literackiej tak zwanej generacji „po” – a  więc drugiego pokolenia Żydów w Polsce po Holokauście – w świetle pytań o wpływ postpamięci na tożsamość i świadomość osób urodzonych po wojnie i o możliwość tworzenia własnych narracji wśród odziedziczonych wspomnień. Anna Kuchta śledzi wątki autobiograficzne w utworach, które mogą być odczytane jako deklaracje tożsamościowe, autorstwa sześciu polskich pisarzy urodzonych w latach czterdziestych i pięćdziesiątych w rodzinach ocalałych z Zagłady: Ewy Kuryluk (ur. 1946), Bożeny Keff (ur. 1948), Romana Grena (ur. 1951), Magdaleny Tulli (ur. 1955), Agaty Tuszyńskiej (ur. 1957) i Moniki Sznajderman (ur. 1959).  Badaczka eksploruje zagadnienie postpamięci w polskim kontekście historyczno-politycznym i ukazuje wielowymiarowość strategii tożsamościowych przedstawicieli pokolenia „po”.