Biogram
Umberto Eco (1932–2016) był filozofem, mediewistą, semiologiem, znawcą kultury masowej, zadebiutował jako powieściopisarz książką Imię róży w 1980 roku (wyd. pol. 1987), za którą otrzymał Premio Strega (1981). W kolejnych latach wyszły: Wahadło Foucaulta (1988, wyd. pol. 1993), Wyspa dnia poprzedniego (1994, wyd. pol. 1995), Baudolino (2000, wyd. pol. 2001), Tajemniczy płomień królowej Loany (2004, wyd. pol. 2005), Cmentarz w Pradze (2010, wyd. pol. 2011) i Temat na pierwszą stronę (2015, wyd. pol. 2015). Spośród jego licznych esejów akademickich i popularnych należy wspomnieć takie pozycje, jak: Apokaliptycy i dostosowani (1964, wyd. pol. 2010), Lector in fabula (1979, wyd. pol. 1994), O literaturze (2002, wyd. pol. 2003) i publikowaną właśnie Prawie to samo (2003). W 2004 roku (wyd. pol. 2005) wydał bogato ilustrowaną Historię piękna, a w 2007 Historię brzydoty (wyd. pol. 2018), następnie w roku 2009 ukazało się Szaleństwo katalogowania (wyd. pol. 2009) i w 2013 Historia krain i miejsc legendarnych (wyd. pol. 2013).