W niniejszej monografii omówiono najważniejsze przemiany organizacyjne i repertuarowe polskiego teatru, które dokonały się w wyniku transformacji ustrojowej 1989 roku oraz wybuchu pandemii COVID-19 w roku 2020. Autorka zwróciła uwagę zwłaszcza na status aktora oraz percepcję widza nieprofesjonalisty, analizując również kwestie dotyczące popularności czy wpływu wynagrodzenia artystów na funkcjonowanie poszczególnych scen. Publikację dopełniają wnioski z badań przeprowadzonych wśród krakowskich seniorów – słuchaczy Jagiellońskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku.

kulturoznawczyni, teatrolożka i autorka bajek dla dzieci. Do jej zainteresowań naukowych należy tematyka polskiej sceny teatralnej po 1989 roku, teatru postpandemicznego, roli teatru w dialogu międzykulturowym, percepcji współczesnego widza-seniora oraz terapeutycznych funkcji teatru.

scenarzysta, polonista, kierownik działu edukacji w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, były wicedyrektor LO.